Unha vivenda compacta
e encerrada en si mesma.
Unha parcela en socalcos, apegada ao río, na
que se a casa ocupou o lugar máis elevado, e máis soleado.
Unha escavación parcial, coa casa asentada na
rocha, a diversos niveis.
Ante a petición de mellorar as condicións
habitables e espaciais da vivenda, de superficie reducida, elíxese ocupar parte
do xardín superior da parcela, o máis habitable e vinculado á vivenda, cunha
peza que delimite un espazo de vida que xa existía.
Unha ampliación que se vincula puntualmente e
cun lixeiro xesto á edificación existente, buscando o seu lugar preciso
mediante unha disposición quebrada. Unha envolvente protectora que se fai
permeable selectivamente, permitindo á vez habitar o xardín e protexerse da
proximidade da rúa.
A nova peza desapégase da edificación
principal xerando un pequeno patio - solaina que fai de transición entre o
exterior e a vivenda, incidindo na diferenza entre espazos de día e espazos de
noite a través da propia apertura destes últimos á finca.
Na parte posterior, e xogando coa zona de
acceso oposta, aparece outra terraza exterior, que busca o río voando sobre a
rocha que configuraba o socalco principal, e na que a varanda desaparece
convertida en cables de aceiro.
A madeira de piñeiro roxo envolve, coma un
lique, toda a vivenda, unificando o existente co ampliado: ascende dende o
garaxe recubrindo a pedra, as escaleiras e o balcón. Esténdese sobre o xardín,
colonizándoo. Ascende polas paredes do corpo ampliado, converténdose en contras
que salientan a ocupación estival da casa. Cobre o acceso, adentrando ao
usuario no interior. E salpica finalmente todas as fiestras da vivenda
existente, renovándoa e unificando a proposta.
Como premisa fundamental na reforma interior:
o máximo aproveitamento do existente, todo aquel elemento válido para a súa
función, consérvase. A escala da vivenda existente non discorda co entorno,
polo que non se considerou preciso modificar o seu contorno exterior, que se
respecta incluso mantendo a cuberta orixinal, que se conservaba en bo estado.
Os cuartos conservan a súa disposición salvo
modificacións puntuais, aportándolles espazo de almacenaxe nas propias
divisións. Unha lixeira modificación no distribuidor e no acceso ao mesmo,
permite axustar a súa dimensión, mellorar a comunicación e independizar a área
privada da vivenda.
Igual que ocorre no exterior, sobre os
espazos brancos do interior esténdese a cor e a textura da madeira, neste caso
de castiñeira aceitada; nacendo do distribuidor, onde é a protagonista,
recubrindo as paredes de forma fixa e móbil ou desapegándose delas xerando
mobiliario.
A cociña, que conserva o seu emprazamento,
mantén a súa vocación de espazo fundamental e centro de vida da vivenda: era o punto de acceso ao
xardín, lugar de paso obrigado e na práctica o vestíbulo da vivenda; agora é o
lugar de comunicación principal, que se pechará unicamente nos momentos
precisos.
Saliéntase o contraste imposto pola limitada
normativa de materiais do Concello de Mondariz Balneario: fachadas
exclusivamente de pedra (salvo as existentes, que se poden conservar),
carpinterías de madeira ou cores branca ou verde, e cuberta de tella.
Empréganse grandes contras de madeira que,
abertas, se converten en fachada de madeira. Márcase con radicalidade a
carpintería branca, xogando co volume orixinal e aproveitando o seu contraste
coa madeira; en especial nas fiestras orixinais, nas que se emprega un
recercado mixto de madeira e aluminio.
Aplícase granito gris Mondariz en aplacado
vertical, xogando coas táboas de madeira, nunha gran rocha tallada, que
contrasta nas quebras da súa xeometría coa convencionalidade da vivenda
existente.
A cuberta tállase igualmente, apertándose ao
máximo sobre o comedor, e cun lixeiro xesto de inclinación de cara a cuberta
orixinal. Estas pendentes reducidas, levan ao emprego dunha cuberta invertida
con protección de tella machucada, que favorece a integración da edificación no
ambiente do núcleo.
Na cuberta existente, substitúese o canlón
actual por un máis discreto de aluminio de cor branca, que remarca a xeometría
da mesma, modernizando a súa imaxe.
No interior, consérvase a tarima de eucalipto
existente, na medida do posible, mantendo o criterio de máxima conservación. O
terrazo substitúese por formigón pulido, que unifica os espazos de húmidos e de
día, ademáis de aparecer no garaxe, onde se xera un cuarto de servizo
independizado con u-glass do resto do mesmo.
Una vivienda compacta
y encerrada en sí misma.
Una parcela en socalcos, pegada al río, en la
que la casa ocupó el lugar más elevado, y más soleado.
Una excavación parcial, con la casa asentada
en la roca, a diversos niveles.
Ante la petición de mejorar las condiciones
habitables y espaciales de la vivienda, de superficie reducida, se elige ocupar
parte del jardín superior de la parcela, el más habitable y vinculado a la
vivienda, con una pieza que delimite un espacio de vida que ya existía.
Una ampliación que se vincula puntualmente y
con un ligero gesto a la edificación existente, buscando su lugar preciso
mediante una disposición quebrada. Una envolvente protectora que se hace
permeable selectivamente, permitindo a la vez habitar el jardín y protegerse de
la proximidad de la calle.
La nueva pieza se despega de la edificación
principal generando un pequeño patio - solarium que hace de transición entre el
exterior y la vivienda, incidiendo en la diferencia entre espacios de día y
espacios de noche a través de la propia apertura de estos últimos a la finca.
En la parte posterior, y jugando con la zona
de acceso opuesta, aparece otra terraza exterior, que busca el río volando
sobre la roca que configuraba el socalco principal, y en la que la barandilla
desaparece convertida en cables de acero.
La madera de pino rojo envuelve, como un
liquen, toda la vivienda, unificando lo existente con lo ampliado: asciende
desde el garaje recubriendo la piedra, las escaleras y el balcón. Se extiende
sobre el jardín, colonizándolo. Asciende por las paredes del cuerpo ampliado,
convirtiéndose en contras que acentúan la ocupación estival de la casa. Cubre
el acceso, adentrando al usuario en el interior. Y salpica finalmente todas las
ventanas de la vivienda existente, renovándola y unificando la propuesta.
Como premisa fundamental en la reforma
interior: el máximo aprovechamiento de lo existente, todo aquel elemento válido
para su función, se conserva. La escala de la vivienda existente no es
discordante con el entorno, por lo que no se consideró necesario modificar su
contorno exterior, que se respeta incluso manteniendo la cubierta original, que
se conserva en buen estado.
Los cuartos conservan su disposición salvo
modificaciones puntuales, aportándoles espacio de almacenaje en las propias
divisiones. Una ligera modificación en el distribuidor y acceso al mismo,
permite ajustar su dimensión, mejorar la comunicación e independizar el área
privada de la vivienda.
Igual que ocurre en el exterior, sobre los
espacios blancos del interior se extiende el color y la textura de la madera,
en este caso de castaño aceitado; naciendo del distribuidor, donde es la
protagonista, recubriendo las paredes de forma fija y móvil o despegándose de
ellas generando mobiliario.
La cocina, que conserva su emplazamiento,
mantiene su vocación de espacio fundamental y centro de vida de la vivienda:
era el punto de acceso desde el jardín, lugar de paso obligado y en la práctica
el vestíbulo de la vivienda; ahora es el lugar de comunicación principal, que
se cerrará únicamente en los momentos necesarios.
Se acentúa el contraste impuesto por la
limitada normativa de materiales del Ayuntamiento de Mondariz Balneario:
fachadas exclusivamente de piedra (salvo las existetnes, que se pueden
conservar), carpinterías de madera o colores blanco o verde, y cubierta de teja.
Se emplean grandes contras de madera que,
abiertas, se convierten en fachada de madera. Se marca con radicalidad la
carpintería blanca, jugando con el volumen original y aprovechando su
constraste con la madera; en especial en las ventanas originales, en las que se
emplea un recercado mixto de madera y aluminio.
Se aplica granito gris Mondariz en aplacado
vertical, jugando con las tablas de madera, en una gran roca tallada, que
contrata en los quiebros de su geometría con la convecionalidad de la vivienda
existente.
La cubierta se talla igualmente, apretándose
al máximo sobre el comedor, y con un ligero gesto de inclinación hacia la
cubierta original. Estas pendientes reducidas, llevan al empleo de una cubierta
invertida con protección de teja machacada, que favorece la integración de la
edificación en el ambiente del núcleo.
En la cubierta existente, se sustituye el
canalón actual por uno más discreto de aluminio de color blanca, que remarca la
geometría de la misma, modernizando su imagen.
En el interior, se conserva la tarima de
eucalipto existente, en la medida de los posible, manteniendo el criterio de
máximo conservación. El terrazo se sustituye por hormigón pulido, que unifica
los espacios húmedos y de día, además de aparecer en el garaje, donde se genera
un cuarto de servicio independizado con u-glass del resto del mismo.
No hay comentarios:
Publicar un comentario